ASEAN between aspirations and realities

Abstract

The most important legal instrument of the Association of Southeast Asian Nations - the ASEAN Charter - entered into force on December 15, 2008 and bestowed a legal personality for this regional organization. The ASEAN Charter has given root to a new ASEAN. In this original framework, the ASEAN meetings of 2009 and in particular the October 23-25, 2009, ASEAN Summit hosted in Thailand were conceived to herald a new phase in ASEAN's life. By their results, the 2009 ASEAN Summits will have a special place in the history of this regional institution because they managed to consider in a constructive way and to find workable solutions on how to give tangibility to three communities: "A Community of Action" ; "A Community of connectivity" ; "A Community of Peoples". This article contains an analysis from a diplomatic perspective of the most significant documents adopted at the ASEAN Leaders' level. A fundamental question is: can ASEAN successfully cope with future predictable and unpredictable challenges (global or regional)? In this regard, is ASEAN able and equipped to take the lead in genuine institution building in the East Asia region? The general conclusion is that ASEAN can play a more important role in its area and at global level, only if its members cooperate more closely in all fields.

เครื่องมือทางกฎหมายที่สำคัญที่สุดของสมาคมแห่งประชาชาติเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ หรืออาเซียน คือ กฎบัตรอาเซียน (ASEAN Charter) ซึ่งมีผลบังคับใช้ตั้งแต่วันที่ 15 ธันวาคม 2551 และทำให้องค์กรภูมิภาคนี้มีสถานะทางกฎหมาย กฎบัตรอาเซียนทำให้เกิดรากฐานใหม่แก่อาเซียน การประชุมประเทศสมาชิกอาเซียนในปี 2552 โดยเฉพาะอย่างยิ่งการประชุมสุดยอดอาเซียนระหว่าง 23-25 ตุลาคม 2552 ซึ่งประเทศไทยเป็นเจ้าภาพนั้น เป็นการประกาศให้รู้ถึงยุคใหม่ของอาเซียน ผลการประชุมสุดยอดอาเซียนในปี 2552 ทำให้การประชุมครั้งนี้มีความสำคัญต่อประวัติศาสตร์ขององค์กรภูมิภาคแห่งนี้ เนื่องจากที่ประชุมได้พิจารณาถึงวิธีดำเนินการอย่างสร้างสรรค์ในการทำให้อาเซียนเป็น "สังคมแห่งการกระทำ" "สังคมแห่งความสัมพันธ์" และ "สังคมแห่งประชาชน" บทความนี้วิเคราะห์เอกสารสำคัญในระดับผู้นำอาเซียน โดยวิเคราะห์จากมุมมองทางการฑูต คำถามที่เป็นรากฐานสำคัญคือ อาเซียนจะสามารถเผชิญกับความท้าทายของโลกและภูมิภาคได้สำเร็จหรือไม่ ทั้งความท้าทายที่สามารถทำนายได้และไม่สามารถทำนายได้ อาเซียนจะมีความสามารถและเตรียมพร้อมเพื่อเป็นผู้นำในการสร้างองค์กรอย่างแท้จริงในภูมิภาคตะวันออกหรือไม่ ข้อสรุปทั่วไปคือ อาเซียนจะสามารถแสดงบทบาทที่มีความสำคัญมากยิ่งขึ้นทั้งในภูมิภาคและในประชาคมโลกได้ก็ต่อเมื่อสมาชิกทุกประเทศมีความร่วมมือกันอย่างมากยิ่งขึ้นในทุกๆ ด้าน